Korona Czeska, zapisywana też skrótem międzynarodowym jako CZK to oficjalna waluta Czech, która prawnie i formalnie funkcjonuje od 1993 roku. Przyjmuje się, że jedna korona czeska dzieli się na 100 halerzy. Aktualnie w obiegu znajdują się banknoty o nominałach: 20 Kč , 50 Kč, 100 Kč, 200 Kč, 500 Kč, 1000 Kč, 2000 Kč i 5000 Kč oraz monety o nominałach: 1 Kč, 2 Kč, 5 Kč, 10 Kč, 20 Kč, 50 Kč.
Historia Korony Czeskiej
W Czechach, podobnie jak w Rosji na początku płacono grzywnami srebra lub złota. Uważa się, że grzywna początkowo była jednostką obrachunkową nieokreślonej liczby monet, niezależnie od ich wartości, z biegiem czasu to się jednak zmieniło. Pod koniec XII wieku w Czechach emitowano monety zwane brakteatami (nazwa wzięła się od metody bicia monety).
W roku 1300 obejmujący władzę w Czechach król Wacław II wprowadził system groszowy na wzór innych państw zachodnich. W tym celu zatrudnił w mennicy znanych mincerzy Reinharda i Alphardusu z Florencji i Tinona z Lombardii. Produkowali oni nadzwyczaj starannie grosze ze srebra o wadze 3,5 gramów. Pod koniec XV wieku na terenie Czech pojawiła się nowa moneta srebrna, która odpowiadała 24 groszom.
Do roku 1918, Czechy należały do państwa węgierskiego, a co za tym szło, obowiązywała wtedy węgierska waluta. To się jednak zmieniło kiedy Czechy odzyskały suwerenność i zawiązały unię ze Słowacją. Wtedy też powstała nowa waluta, która weszła do obiegu 25 lutego 1919 roku. Pieniądze austriackie i węgierskie były jednak prawnym środkiem płatniczym do 21 listopada 1924 roku. Nowa waluta zawierała w składzie 0,005 gramów złota. Jako ciekawostkę można dodać, że niknęła z użycia w czasie II wojny światowej i prowadzono wspólną walutę socjalistyczną, po jej zakończeniu jednak powróciła.
Na nowych banknotach w miejsce budowniczych socjalizmu umieszczono wizerunki postaci historycznych. Czesi i Słowacy wprowadzili też rozwiązania bardziej nowoczesne i trudniejsze do wykonania przez fałszerzy, w tym pasek zabezpieczający, który zmieniał kolor pod światło.
Korona czechosłowacka na początku obowiązywała w dwóch krajach – Czechach i Słowacji. Jednak ze względów gospodarczych przestała ona istnieć i powstały dwie odrębne waluty korona czeska (CZK) i korona słowacka (SKK). Było to w 1993 roku.
Najpierw na federalnych banknotach umieszczono czeskie lub słowackie znaki, później każde z państw drukowało własne banknoty. Federalne monety po rozpadzie zawartej unii obowiązywały w obu państwach, dopóki nie wyprodukowano wystarczającej ilości nowych monet.
Czeski Bank Narodowy a Kurs Korony
Za politykę walutowa kraju odpowiada Česká Národní Banka. To on decyduje o kursie waluty. Podobnie działa Narodowy Bank Polski, który do ustalania kursu korzysta z dwóch strategii. Pierwsza z nich, czyli strategia sztywnego kursu wymiany polega na utrzymywaniu kursu na stałym poziomie oraz manewrowaniu rezerwami walutowymi w celu zapewnienia równowagi popytu i podaży. Natomiast druga strategia to tak zwana strategia kursu płynnego. Wtedy kurs waluty waha się pod wpływem zmian w popycie na daną walutę i jej podaży. Strategię taką stosuje się głównie po to, by osiągnąć wyznaczony poziom inflacji.